Praha hlavní nádraží

Praha hlavní nádraží (pol. Dworzec Praga Główna) – największy osobowy dworzec kolejowy w Pradze, i w Czechach. Pierwszy dworzec został otwarty w 1871 przez Franciszka Józefa I. Pod nazwą Kaiser-Franz-Joseph-Bahnhof był końcowym przystankiem linii kolejowej z Wiednia przez Czeskie Budziejowice (fragment kolei Kaiser-Franz-Josephs-Bahn). W następnych latach dochodziły połączenia w innych kierunkach z kolejnymi miastami. W latach 1901 – 1909 dworzec rozbudowano i przebudowano w stylu secesyjnym pod kierunkiem Josefa Fanty. Przed dworcem stanął pomnik cesarza Franciszka Józefa I, który obecnie znajduje się w praskim lapidarium. Po powstaniu Czechosłowacji dworzec przemianowano na Praha Wilsonovo nádraží – od nazwiska prezydenta Stanów Zjednoczonych – Woodrowa Wilsona, którego uznano za współautora nowego państwa Czechów i Słowaków. W miejscu pomnika cesarskiego stanął prezydencki, który zniszczyli Niemcy po utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po II wojnie światowej dworzec do 1953 (inne źródła mówią o 1948 ) ponownie nosił nazwisko amerykańskiego prezydenta, po czym zmieniono nazwę na Praha hlavní nádraží. Po 1989 nazwa ta nadal obowiązuje, choć rzadko stosuje się również nieoficjalną – Nádraží prezidenta Wilsona. Również na niektórych mapach pojawiają się obie nazwy. W okresie komunistycznym dworzec uzyskał nowy terminal, z którego obecnie korzystają podróżni. W 1974 do dworca dotarło metro. Dawne secesyjne hale funkcjonują jako wyższa kondygnacja i mieszczą się w nich m.in. kawiarnie i księgarnia. Obecnie dworzec jest remontowany.