Most Rialto

Most Rialto (Ponte di Rialto) – najstarszy i jedyny do czasu zbudowania Ponte dell'Accademia w 1854 r. most wenecki nad Kanałem Grande we Włoszech. Nazwa mostu została zapożyczona od nazwy bazaru, do którego prowadził.

Od roku 1181 nad Kanałem Grande funkcjonował most pontonowy. W związku z rozwojem i wzrostem znaczenia bazaru Rialto, ok. 1250 r. pontonowy most zastąpiono zwodzoną konstrukcją drewnianą, na którą składały się dwie pochyłe rampy i ruchoma część środkowa umożliwiająca wysokim statkom przepłynięcie przez Kanał.  Na początku XV wieku wzdłuż mostu usytowano dwa rzędy kramów kupieckich, z których czynsz pokrywał koszty utrzymania drewnianej konstrukcji.

Most został częściowo spalony podczas rebelii w 1310 roku. Później, zawalał się kilkukrotnie, m.in. w roku 1444 pod ciężarem tłumu obserwującego paradę łodzi. Wszystko to przesądziło o konieczności zastąpienia konstrukcji drewnianej budowlą kamienną. W latach 1588-1591 zrealizowano projekt Antonio da Ponte odwołujący się do poprzedniego wyglądu mostu. Na jednoprzęsłowej budowli umieszczone są liczne kramy kupieckie rozdzielone widocznymi z daleka łukami arkad. W środku rozpiętości mostu Antonio da Ponte zaprojektował podwyższony łuk, do którego dochodzą dwa rzędy kramów usytuowanych wzdłuż całego przęsła, frontem do wnętrza mostu. Pomiędzy nimi, poprowadzona jest uliczka dla pieszych. Przejście jest możliwe także przy obu balustradach, od strony wody. Most ma rozpiętość 28,80 m i wysokość 7,32 m.

O ile na ziemiach wokół Bazyliki i Pałacu Dożów znajdował się ośrodek władzy politycznej, o tyle w tej części miasta powstało centrum finansowo-handlowe Republiki Weneckiej. Już w XII wieku otwarto tu pierwszy państwowy bank w Europie. Tu powstawały również urzędy kierujące sprawami morskimi i skarbem państwa. W Rialto mieścił się bazar, na którym handlowano towarami przywożonymi drogą morską ze Wschodu. Z tychże względów, już współcześnie wizerunek Mostu Rialto – jako symbolu dzielnicy zwiazanej z handlem i finansami – został użyty w pierwotnym,lecz niezrealizowanym, projekcie banknotów Euro o nominale 50 Euro.