Zamek Św. Anioła

Zamek Świętego Anioła, inaczej nazywany Mauzoleum Hadriana, miał służyć jako grobowiec dla rodziny cesarza Hadriana i jego następców. Znajduje się na lewym brzegu Tybru, w Rzymie.

Budowę grobowca rozpoczęto w 135 roku, a została zakończona w 139 roku. Początkowo został zbudowany na planie kwadratu o boku 89 metrów i 15 metrów wysokości. Mauzoleum zwieńczone było kopułą, na której posadzono drzewa cyprysowe. Na ścianach znajdywały się marmurowe posągi oraz inskrypcje mówiące o tym, kto jest pochowany w grobowcu. W mauzoleum pochowano, między innymi: Antonina Piusa, Marka Aureliusza, Septymiusza Sewera i Karakallę. Do grobowca prowadził spiralny korytarz, ściany były wyłożone marmurem, natomiast we wnękach znajdowały się urny z prochami zmarłych.

Zamek pełnił funkcję mauzoleum do 271 roku, kiedy to został włączony w rzymski system murów obronnych. W V wieku został przebudowany na fortecę. Podczas najazdu Gotów, rzeźby będące ozdobą zewnętrzną mauzoleum zostały użyte do obrony twierdzy. Legenda mówi, że papież Grzegorz I Wielki podczas zarazy panującej w Rzymie pod koniec VI wieku ujrzał nad budynkiem anioła dzierżącego miecz. Stąd wzięła się nazwa zamku. W VII wieku, z polecenia papieża Bonifacego IV, na budynku została wzniesiona kaplica Świętego Anioła w Niebie. W XIII wieku zamek został połączony z Watykanem podziemnym korytarzem, który istnieje do dzisiaj.

Dzisiaj w zamku znajduje się watykańskie muzeum broni średniowiecznej. Ogromną atrakcją Świętego Anioła są widoki i piękna panorama na Rzym i Watykan.