Wilczyca Kapitolińska

Wilczyca Kapitolińska znajduje się w Muzeum Kapitolińskim na Kapitolu w Rzymie. Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych symboli Wiecznego Miasta.

Z wilczycą łączy się legenda o założeniu Rzymu. Król Alba Longa, ze strachu przed utratą tronu, zmusił swoją bratanicę, jedyną kobietę w rodzinie, która mogła urodzić dzieci, tym samym zagrażając jego królewskiej pozycji, by zachowała czystość jako westfalka. W dziewczynie zakochał się Bóg Wojny, Mars. Mięli razem bliźnięta Romulusa i Remusa. Król skazał Westfalkę na śmierć, natomiast niemowlęta kazał utopić w Tybrze. Dzieci zostały uratowane przez wilczycę, która wykarmiła je własnym mlekiem. Kiedy bracia dorośli, Romulus zabił bliźniaka i założyl własne miasto na Palatynie. Według tradycji został pierwszym władcą państwa-miasta, a od jego imienia pochodzi nazwa "Roma".

Dawniej twierdzono, iż rzeżba, która przedstawia wilczycę karmiącą Romulusa i Remusa, pochodziła z czasów Etrusków i datowano ją na 470 r.p.n.e. Niedawno zostala postawiona teza mówiąca, że pochodzi ona jednak z czasów średniowiecza. Pewne jest to, że figurki chłopców dodano pod koniec XV wieku ponieważ, według źródeł, zostały one zniszczone w 63 roku p.n.e. na skutek uderzenia pioruna.

Dzisiaj rzeźba znajduje się w Muzeum Kapitolińskim, natomiast jej kopię można oglądać za kompleksem pałacowym na Wzgórzu Kapitolińskim.