Santa Maria della Salute

Santa Maria della Salute (także nazywana Chiesa della Salute lub krótko La Salute ) – wenecka bazylika mniejsza, usytuowana nad Kanałem Grande.

Została zbudowana, zgodnie z dekretem senatu podpisanym przez dożę Nicolò Contarini z 22 października 1630 roku, jako wotum dziękczynne po zakończeniu epidemii dżumy, która pozbawiła życia ok. 1/3 mieszkańców miasta.

Barokowa budowla została zaprojektowana na rzucie ośmioboku otoczonego arkadami i zwieńczona kopułą ustawioną na bębnie. Kościół otacza sześć kaplic. Projektantem kościoła był Baldassare Longhena. Prace rozpoczęto we wrześniu 1631 (po zakończeniu epidemii) a zakończono w 1681. Konsekracja odbyła się 9 listopada 1687. W kościele umieszczono obrazy Tycjana (obraz ołtarzowy – Święty Marek na tronie wraz ze świętymi Kosmą, Damianem, Sebastianem i Rochem) i Jacopo Tintoretto (Wesele w Kanie Galilejskiej), przeniesione z kościoła Santo Sprito. Co charakterystyczne, wiele z dzieł zgromadzonych w kościele odnosi się do Czarnej Śmierci. W Wenecji w dniu 21 listopada, rokrocznie odbywa się uroczysta procesja dziękczynna za zdrowie miasta. Prowadzona jest po specjalnie przygotowanym pontonowym pomoście, z placu św. Marka przez Kanał Grande do kościoła Santa Maria della Salute.

Kopuła bazyliki jest charakterytycznym elementem weneckiej panoramy. Budowla jako jeden z symboli miasta przez wieki inspirowała wielu artystów, takich jak J. M. W. Turner, John Singer Sargent czy Francesco Guardi.