Place de la Concorde

Place de la Concorde, zajmujący powierzchnię 8 hektarów, jest największym placem w Paryżu. Jest zlokalizowany w 8 okręgu, pomiędzy Ogrodami Tuileries a wschodnim końcem Pól Elizejskich. Przed budową placu w 1772 roku, duży pomnik króla Ludwika XV został wzniesiony w tym miejscu w 1763 roku dla uczczenia wydobrzenia króla z poważnej choroby. Początkowo plac, zaprojektowany przez Jacques-Ange Gabriel, znany był jako Plac Ludwika XV. W 1792 roku stary pomnik został zastąpiony nowym o nazwie "Liberté" (wolność), a plac został przemianowany na "Place de la Révolution". W jego centrum została ustawiona gilotyna, na której ścięto ponad 1000 ludzi podczas Rewolucji francuskiej, w tym król Ludwik XVI, Maria Antonina czy Maximilien Marie Isidore de Robespierre. Dopiero w roku 1830 plac zyskał swą ostateczną nazwę "Place de la Concorde".

Od XIX wieku, środek placu był zajmowany monumentalnym, 32-wiecznym obeliskiem pochodzącym ze świątyni egipskiej Faraona Ramzesa II. Ten wysoki na 23 metry monolit waży około 230 ton i zrobiony jest z różowego granitu. Był to jeden z trzech obelisków ofiarowanych w 1831 roku Ludwikowi Filipowi przez wicekróla Egiptu, i jedyny przewieziony do Paryża. Dekorowany jest hieroglifami przedstawiającymi panowanie faraona.

Każdy z narożników ośmiokątnego placu zajęty jest przez pomnik przedstawiający jedno z następujących miast francuskich: Bordeaux, Brest, Lille, Lyon, Marseille, Nantes, Rouen i Strasbourg. Wszystkie z nich zostały stworzone przez Jacoba Ignaz Hittorf w 1836 roku. Architekt zaprojektował również dwie fontanny z brązu znajdujące się na placu: "La fontaine des Mers" i "Élévation de la fontaine Maritime'".

Z placu dostrzec można Łuk Triumfalny, Tuileries, Madeleine i Pałac Burbonów zlokalizowane po drugiej stronie Sieny.