Park Frederiksberg

Park Frederiksberg (Frederiksberg Have) to jedną z najstarszych i najpiękniejszych miejskich przestrzeni zielonych na obszarze metropolitarnym stolicy Danii. Razem z przyległym parkiem Søndermarken tworzą wspólną przestrzeń o powierzchni 64 hektarów we Frederiksberg, mieście ściśle otoczonym przez właściwe dzielnice Kopenhagi. Park Frederiksberg utrzymany jest obecnie w stylu angielskim.

Założenie parku wiązało się ze zleconą przez króla Frederika IV budową Pałacu Frederiksberg jako nowej zacisznej letniej rezydencji na pagórkowatych terenach Valby. Prace nad projektem parku, inspirowanego oryginalnie ogrodami francuskimi, zaczeły się w latach 90. XVII wieku. Zlecenie otrzymał od króla szwedzki architekt Nicodemus Tessin. Jego wizja zakładała utworzenie parteru ogrodowego opadającego kaskadowo po zboczu wzgórza, nad którym dominował nowy pałac. Roślinność nawadniana miała być dzięki systemowi pomp, który jednak nigdy nie działał prawidłowo. Ostatecznie, Johan Cornelius Krieger, który w tamtym czasie prowadził prace nad rozbudową i adaptacją Pałacu Fredensborg na północ od Kopenhagi, został wezwany by przeprojektować parter. Nietypowo dla tamtych czasów, zrezygnowano zupełnie z tworzenia parteru, a w zamian przekształcono zbocze w grupę tarasów.

Gdy około roku 1800 zmieniła się moda, park przearanżowano tak, by odpowiadał stylowi ogrodów angielskich. Park Frederiksberg stał się malowniczym ogrodem o wijącym się układzie trawników, jeziorek, kanałów i zagajników. Dodano też elementy architektoniczne w postaci grot, kapliczek, pawilonów i domków letnich. Prawdopodobnie taka forma ogrodu inspirowana była popularnym wówczas poradnikiem ogrodniczym Johana Ludwiga Mansa dot. stylu angielskich ogrodów, a wydanym w roku 1798.

Park przy pałacu był w szczególności używany przez króla Frederika VI, który spędzał tu mnóstwo czasu, m.in. pływając po gondolą po kanałach. Jednocześnie, mimo iż był to park pałacowy, pozostawał on jednak dostępny publicznie. Straż parku dbała jednak o to, by nie wpuszczać na jego teren ludzi biednie ubranych, posiadających przy sobie zbyt wiele rzeczy, psów i marynarzy. Dopiero w 1865 roku dostęp do parku stał się nieograniczony, podobnie jak w innych tego typu miejscach na terenie stolicy.

Gdy w 2008 roku sir Norman Foster we współpracy z duńskim architektem krajobrazu, Stigiem L. Anderssonem, zaprojektował nowy Dom Słoni dla przyległego do parku zoo, nowy obiekt stał się niejako przedłużeniem Parku Frederiksberg. Trzymetrowy mur dawniej oddzielający zoo od parku został zastąpiony prostym płotem, tak aby przechadzający się w parku mieli możliwość oglądania słoni, a jednocześnie gwarantując zwierzętom widok o głębszej perspektywie.