Palais Garnier

Opera Garnier, czy po prostu Opera Paryska, jest dużym budynkiem operowym zlokalizowanym na Place de l'Opéra, placu w dziewiątym okręgu Paryża. Dziewiętnastowieczny neobarokowy budynek opery, zaprojektowany przez Charlesa Garniera i otwarty w 1875, może pomieścić prawie 2,200 ludzi. Budowa opery została zlecona przez cesarza Napoleona III podczas wielkiej przebudowy Paryża w latach drugiego cesarstwa i trwała 13 lat, głównie ze względu na odkrycie podziemnego jeziora, które nadal istnieje pod operą. Początkowo budynek nosił nazwę Narodowej Akademii Muzycznej- Théâtre de l'Opéra, jednakże w 1978, został przemianowany na Teatr Narodowy Opery w Paryżu. Od tamtego czasu zmieniał swą nazwę jeszcze kilkakrotnie. Palais Garnier jest powszechnie uważany za cud architektoniczny tamtych czasów. Dziś odbywają sie w nim głównie przedstawieniu baletowe.

Palais Garnier jest jednym z największych teatrów na świecie. Fasada dekorowana jest różnymi rzeźbami, kolumnami z różowego marmuru, wielobarwne fryzy i statuami greckich bóstw. Można tam również odnaleźć popiersia z brązu  światowej sławy kompozytorów, jak Mozart, Rossini, Daniel Auber, Beethoven, Meyerbeer, Fromental Halévy, Spontini, i Philippe Quinault. Wewnątrz opery, podwieszony pod sufitem w audytorium, znajduje się wielki żyrandol ważący ponad sześć ton. Poniżej znajduje sie ogromna scena, która może pomieścić aż 450 artystów. Jedną z najbardziej imponujących struktur we wnętrzu opery są również marmurowe Wielkie Schody, wysokie na 30 metrów.

Podziemne jezioro zlokalizowane poniżej budynku operowego stało się inspiracją dla gotyckiej historii miłosnej "Upiór w operze" autora kryminałów Gastona Leroux z 1910 roku, która w 2004 roku została zekranizowana przez Joela Schumachera.