Łuk Triumfalny w Paryżu

Łuk Triumfalny w Paryżu (Arc de Triomphe de l'Étoile) jest ogromną budowlą znajdującą się na środku placu Charles'a de Gaulle'a (który dawniej znany był jako Place de l'Etoile, Plac Gwiazdy) w zachodniej części Pól Elizejskich (Champs-Élysées). Został on zbudowany na cześć francuskich żołnierzy, którzy oddali życie za Francję podczas Rewolucji Francuskiej i Wojen napoleońskich. Dlatego też na zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni budowli wykute zostały reliefy upamiętniające francuskich generałów i zwycięskie bitwy wojsk napoleońskich, m.in. Bitwę pod Abukirem i Bitwę pod Austerlitz.

Budowa łuku została zlecona przez Napoleona Bonaparte i prace nad nią rozpoczęto w 1806 roku. Napoleon nigdy nie ujrzał jednak skończonego dzieła, gdyż zostało ono ukończone dopiero w 1836 roku, kiedy królem Francji był Louis-Philippe. Głównym projektantem łuku był Jean Chalgrin, który wzorował się na 15 metrowym rzymskim Łuku Tytusa. Choć paryski Łuk Triumfalny ma aż 50 metrów wysokości, posiada on takie same proporcje jak jego rzymski kuzyn. Na prawej części łuku znajduje się bardzo znany relief François Rude'a o nazwie "Wymarsz ochotników w 1792 roku" (powszechnie znany jako "Marsylianka"). Na szczycie łuku widniej 30 tarcz z nazwami zwycięskich bitew napoleońskich, natomiast pod sklepieniem łuku znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza z pierwszej wojny światowej.

Łuk Triumfalny był miejscem, gdzie żołnierze, uroczyście maszerując pod łukiem, celebrowali zwycięskie bitwy. Tego typu marsze odbywają się także od 1880 roku 14 lipca każdego roku w ramach obchodów związanych z Dniem Bastylii.

Łuk Triumfalny jest drugim największym łukiem tego typu na świecie (po Łuku Triumfalnym w Pyongyang). Jest tak ogromny, że w 1919 Charles Godefroy przefrunął pod nim w swoim dwupłatowcu, co zostało uwiecznione przez lokalną telewizję.