Kościół pocysterski w Bad Doberan

Kościół pocysterski w Bad Doberan (Bad Doberaner Münster) – powstał jako kościół klasztorny zakonu cystersów w Bad Doberan pomiędzy końcem XIII w. a 1368 w miejscu starszej budowli. Jest to trzynawowa bazylika z trzynawowym transeptem, prezbiterium i wieńcem kaplic w obejściu. Jako wzór budowlany posłużył kościół Mariacki w Lubece, jednak formę uproszczono – zrezygnowano z pary wież zachodnich i z zewnętrznych łęków oporowych. Dodano za to transept, którego nie ma kościół w Lubece. Na przecięciu naw wznosi się, charakterystyczna dla architektury cysterskiej, smukła sygnaturka, wysoka na 72 m.

W XIV w. kościół w Bad Doberan otrzymał cenne, zachowane do dziś, średniowieczne wyposażenie. Należy do niego ołtarz szafiasty z ok. 1300, dwustronnie rzeźbiony, jeden z najwcześniejszych znanych ołtarzy szafiastych w Niemczech. Drewniany ołtarz św. Krzyża z krucyfiksem wysokim na 15 m służył niegdyś jako przegroda pomiędzy częścią dla mnichów a częścią dla wiernych.

Z innych elementów wyposażenia kościoła wymienić należy: tabernakulum z 1370 (również jeden z najstarszych, zachowanych obiektów tego typu w Niemczech), drewnianą szafkę na kielichy z przełomu XIII i XIV w. i ołtarz Bożego Ciała Młynarzy.

W kościele zachowało się też kilka średniowiecznych nagrobków, m.in. nagrobek królowej Danii Małgorzaty (zm. 1282), podwójny nagrobek króla Szwecji Albrechta meklemburskiego i jego małżonki z pocz. XV w., czy nagrobek kanclerza Samuela von Behra z 1621, dzieło F. J. Dötebera i D. Wernera, w formie rzeźby jeźdźca pod baldachimem.