Kaplica Sykstyńska

Kaplica Sykstyńska (Capella Sistina) jest prawdopodobnie najbardziej znaną kaplicą na świecie. Znajduje się na Placu Watykańskim i została zbudowana w latach 1475-1483.

Kaplicę zaprojektował architekt Giovanni de'Dolci na zamówienie papieża Sykstusa IV. Początkowym założeniem budowy było stworzenie zasadniczej w formie, ufortyfikowanej i praktycznie niedostępnej kaplicy papieskiej. Ceglany budynek jest zbudowany na planie prostokąta o długości 40,93, szerokości 13,41 i wysokości 20,7 metrów ze sklepieniem kolebkowym. Jej wymiary są identyczne jak Świątyni Salomona zaczerpnięte ze Starego Testamentu. Między długością, szerokością, a wysokością są zachowane proporcje 6:2:3. Kaplica sprawia wrażenie prostegu budynku, bez fasady, a można sie do niej dostać tylko od wewnątrz Pałaców Watykańskich.

Dekoracje malarskie wewnątrz światyni spowodowały, że stała się ona cenną pinakoteką malarstwa renesansowego. Zostały one wykonane, na zlecenie Sykstusa IV, najlepszym malarzom ówczesnych Włoch, m. in. Perugino, Botticellemu, Ghirlandaio i Cosimo Rosselliemu. Przedstawiają one dzieje opisane w Biblii. Natomiast ze względu na wiek fresków, kaplica jest podzielona na dwie części.
"Stara Sykstyna" to malowidła na podłuznych ścianach, m. in. "Żywot Mojeżesza" ze Starego Testamentu i "Żywot Chrystusa" z Nowego Testamentu. Prawie każde dzieło po jednej stronie ma swojego odpowiednika po drugiej, np. "Testament" wraz ze "Śmiercią Mojżesza" odpowiada "Ostatniej Wieczerzy". "Nową Sykstynę" tworzą freski wykonane przez Michała Anioła. W 1522 roku jedna ze ścian uległa zawaleniu stąd najbardziej skrajne freski uległy zniszczeniu, ale zostały odtworzone w następnych latach.

W 1508 roku, Juliusz II zlecił młodemu Michałowi Aniołowi udekorowanie sklepienia o powierzchni 800 metrów2. Młody artysta, uważając się bardziej za rzeźbiarza niż malarza. Została zawarta umówa, że Mistrz wyrzeźbi grobowiec papieża, ale w zamian pomaluje Kaplicę. Ostatecznie Michał Anioł tak odrzucił zamysł władz kościelnych o umieszczeniu wizerunków dwunastu apostołów, na rzecz swojej koncepcji "Stworzenia świata". Proces twórczy został rozpoczęty 10 maja 1508, a zakończony w 1512 roku. We fresk artysta wkomponował serię dziewięciu obrazów przedstawiajacych sceny z Księgi Rodzaju o stworzeniu świata. Są one umieszczone na suficie w porządku chronologicznym od ołtarza głównego do drzwi.