Bazylika Najświętszego Serca w Brukseli

Narodowa Bazylika Najświętszego Serca w Brukseli (fr. Basilique Nationale du Sacré-Cœur; niderl. Nationale Basiliek van het Heilig-Hart) to rzymsko-katolicki kościół parafialny. Jego powstanie inspirowane było Bazyliką Najświętszego Serca w Paryżu. Kamień węgielny pod budowę położony został przez króla Leopolda II w 1905 w ramach obchodów 75. rocznicy uzyskania przez Belgię niepodległości. Budowę zatrzymał jednak wybuch I Wojny Światowej, a zakończoną ją dopiero w roku 1969. Przynależny do Arcybiskupstwa Metropolitalnego Mechelen-Brussels, kościół jest jednym z największych na świecie.

Umiejscowiony w Parku Elżbietańskim na Wzgórzu Koekelberg kościół zwany jest też Bazyliką Koekelberg. Masywny budynek wykonany z cegły i zbrojonego betonu posiada dwie identyczne wieże i zielony miedziany dach, w tym kopułę, która sięga wys. 89 m. ponad poziom gruntu, tym samym będąc dominującym elementem brukselskiej panoramy.

W poł. XIX wieku, król Leopold I zapragnął zamienić niezamieszkałe Koekelberg w królewską dzielnicę mieszkalną. Odwiedziwszy Bazylikę Najświętszego Serca w Paryżu, zapragnął wznieść podobny obiekt w Brukseli. Pierwotny projekt autorstwa Pierre'a Langerocka przewidywał wzniesienie okazałej neogotyckiej świątyni inspirowanej "katedrą idealną" autorstwa Eugène'a Viollet-le-Duca. Zanim wybuchła druga wojna światowa, zdążono zaledwie wylać fundamenty. Później, projektu nie można było wznowić w jego pierwotnej formie, ze względu na nadszarpnięty przez wojnę budżet państwa. Inny projekt opracował więc Albert Van Huffel. W 1935 konsekrowano nieukończyny ciągle obiekt. Ostatecznie, w 1969 roku zamontowano kopułę kościoła, a w kolejnym roku odbyła się ceremonia celebrująca jego budowę.

Projekt, który stworzył Albert Van Huffel, zdobył ważną nagrodę w konkursie architektonicznym w ramach Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes w Paryżu.

Kościół jest istotnym elementem brukselskiej panoramy. Jest największym budynkiem w stylu Art Deco na świecie, mając 89 m wysokości i 164,5 m długości. Platforma na kopule daje możliwość podziwiania widoku całej Brukseli a nawet regionu. Główna nawa ma długość 141 m, a sam budynek w najszerszym miejscu ma miarę 107 m. Średnica kopuły to 33 m. Kościół mieści 3,5 tys. osób.

Budynek łączy w sobie takie materiały jak beton zbrojony, ceglę, kamień, terakotę i inne. Belgijski malarz Anto Carte zaprojektował osiem witraży przedstawiających życie Jezusa.

W gigantycznym obiekcie oprócz uroczystości religijnych w obu narodowych językach, francuskim i niderlandzkim, odbywają się także konferencje, wystawy. Jest tam także restauracja, katolicka stacja radiowa, teatr i dwa muzea.