Kopuła na Skale

Kopuła na Skale (arab. قبة الصخرة, Kubbat as-Sachra; hebr. כיפת הסלע, Kippat ha-Sela) – jedno z najważniejszych muzułmańskich sanktuariów, położone na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. Jest to jeden z najlepiej znanych punktów orientacyjnych miasta.

Budowla ta jest czasami zwana meczetem Omara, mimo że nie jest typowym meczetem, ale czymś w rodzaju pomnika i osłony dla świętej skały.

Razem z meczetem Al-Aksa tworzy ona jedno z trzech najświętszych miejsc islamu, ustępując jedynie Mekce i Medynie.

W Kopule na Skale muzułmanie nie odprawiają modłów zbiorowo – do tego celu służy meczet Al-Aksa wybudowany tuż obok.

Wznosi się na środku prawie kwadratowej platformy o wysokości 3 m, na którą wchodzi się z czterech stron po ośmiu schodach. Na kopule wykaligrafowano koraniczną surę Al-Ichlas.

Kopuła przykrywa skałę, na której – według Biblii – Abraham chciał złożyć w ofierze Bogu swego syna Izaaka. Według Koranu zaś miał złożyć swego pierworodnego syna Izmaela, od którego pochodzą Arabowie.

Z tej samej skały wedle wierzeń muzułmanów Mahomet miał doznać wniebowstąpienia (al-mi`rāğ) w czasie swego objawienia al-isrā. Tutaj też Jakub miał zobaczyć drabinę wiodącą do nieba.

W jej wnętrzu w litej skale znajduje się grota. Według tradycji muzułmańskiej to pod nią ukryta jest studnia dusz, w której duchy gromadzą się dwa razy na tydzień, by się modlić.

Została zbudowana po śmierci kalifa Omara za rządów kalifa Abd al-Malika (ukończono ją w 691).

Cała platforma Wzgórza Świątynnego, którą przypisuje się Herodowi Wielkiemu, jest przez muzułmanów uważana za miejsce modlitwy, za meczet. Złota kopuła była kopiowana w wielu meczetach w różnych krajach, stając się jednym ze znaków rozpoznawczych islamskiej architektury.

W 1545 turecki władca Sulejman Wspaniały zastąpił mozaiki, którymi były pokryte mury budowli od VII wieku, nową pokrywą ceramiczną.