Biała Fabryka Geyera

Biała Fabryka to nazwa budynku Ludwika Geyera przy ulicy Piotrkowskiej 282 w Łodzi.

Jest to kompleks klasycystycznych budynków, jeden z najstarszych w Polsce zabytków przemysłowej architektury. Został zbudowany w latach 1835 – 1837. Biała Fabryka mieściła pierwszą w Łodzi mechaniczną przędzalnię i tkalnię.

W 1835 Ludwik Geyer był już na tyle silnym przedsiębiorcą, że przystąpił do budowy nowej, wielkiej przędzalni i tkalni mechanicznej. W tym celu znów skorzystał z pomocy rządu. Uzyskał w Banku Polskim preferencyjną pożyczkę w wysokości 400 000 złotych. Oprócz tego zaciągnął 175 769 złotych pożyczki kaucyjnej i 24 230 zł pożyczki z kasy miejskiej. Łącznie ze środkami własnymi pozwoliło to na uruchomienie w 1839 najnowocześniejszej fabryki na terenie Królestwa. Geyer zakupił maszyny u najlepszego wówczas producenta, braci Cockerill w Belgii. Wśród tych urządzeń była pierwsza w Łodzi maszyna parowa. Otwarta przędzalnia miała 7 584 wrzeciona i 180 warsztatów tkackich. Same budynki fabryki, rozłożone po obu stronach ulicy Piotrkowskiej, stanowią ciekawy przykład architektury przemysłowej. Wzniesione zostały w stylu klasycystycznym i były wzorowane na budownictwie mieszkalnym.

Pierwszą maszyną parową w Królestwie Polskim było urządzenie uruchomione w roku 1839 w Białej Fabryce. Uzyskana moc 60 KM była przenoszona do urządzeń tkackich za pomocą systemu pasów transmisyjnych. Fabryka miała także pierwszy w Łodzi komin przemysłowy.

Obecnie w budynku znajduje się Centralne Muzeum Włókiennictwa.