Pomnik Lwa

Pomnik Lwa w Lucernie, Szwajcaria, zaprojektowany przez Bertela Thorvaldsena i wykuty w 1820-21 przez Lukasa Ahorna. Upamiętnia on szwajcarskich gwardzistów, którzy zostali zmasakrowani w 1792 roku podczas rewolucji francuskiej, kiedy rewolucjoniści szturmowali pałac Tuileries w Paryżu, Francja. Amerykański pisarz Mark Twain (1835-1910) chwalił rzeźbę lwa śmiertelnie rannego-jako "najbardziej smutny i wzruszający kawałek kamienia na świecie."

Od początku 17 wieku, pułk szwajcarskich najemników służył jako część dworu królewskiego we Francji. Dnia 6 października 1789 roku król Ludwik XVI został zmuszony przenieść się wraz z rodziną od Wersalu do pałacu Tuileries w Paryżu. W czerwcu 1791 roku próbował uciec za granicę. 10 sierpnia 1792 wybuchło powstanie, rwolucjoniści szturmują pałac. Walki wybuchły spontanicznie po tym jak Rodzina królewska była eskortowana z Tuileries przed oblicze Zgromadzenia Ustawodawczego. Szwajcarskim Gwardzistom zabrakło amunicji i ulegli przewadze liczebnej wroga.

W czasie walk w obronie Tuileries ponad sześciuset gwardzistów zostało zabitych lub zmasakrowanych po kapitulacji, około dwustu zmarło w więzieniach.

Inicjatywa stworzenia pomnika została podjęta przez Karola Pfyffer von Altishofen, oficera Straży który przebywał w tym czasie na urlopie w Lucernie. Zaczął on zbierać pieniądze w 1818 roku. Pomnik został zaprojektowany przez duńskiego rzeźbiarza Bertela Thorvaldsena, a został wykuty w latach 1820-21 przez Lukasa Ahorn, w dawnym kamieniołomie piaskowca koło Lucerny. Wykuty w klifie, pomnik mierzy  dziesięć metrów długości i sześć metrów wysokości.