Kazimierz w Krakowie

Kazimierz to część Krakowa wchodząca w skład Dzielnicy I Stare Miasto. Od swojego powstania w XIV wieku do początków XIX wieku Kazimierz był samodzielnym miastem, położonym na południe od Krakowa i oddzielonym od niego Wisłą. Jego północno-wschodnią część stanowiła historyczna dzielnica żydowska, przez wiele wieków Kazimierz był miejscem współistnienia i przenikania się kultury żydowskiej i chrześcijańskiej. Obecnie stanowi jedną z ważniejszych atrakcji turystycznych Krakowa, jest tez ważnym centrum życia kulturalnego miasta. Obszar dzisiejszego Kazimierza przed jego powstaniem stanowił podmokłą rzeczną wyspę, położoną pomiędzy Wisłą a jej odnogą, zwaną Starą Wisłą. Przez wyspę tę przebiegał szlak handlowy wiodący do Krakowa z południa. W czasach wczesnego średniowiecza istniały tu liczne osady, korzystające z bliskości królewskiej stolicy – Krakowa. Najstarsza z tych osad istniała wokół romańskiej rotundy na Skałce, wapiennym wzgórzu położonym nad Wisłą, gdzie później powstał kościół św. Michała.

W tym miejscu w roku 1079 męczeńską śmiercią zginął biskup krakowski św. Stanisław. W południowej części przyszłego Kazimierza znajdowała się niewielka osada skupiona wokół istniejącego do roku 1787 kościoła św. Jakuba. Na wschodzie, w okolicach dzisiejszej ulicy Szerokiej, istniała od XII wieku wieś Bawół, skupiona wokół kościoła św. Wawrzyńca, który również nie przetrwał do czasów dzisiejszych – rozebrano go pod koniec XVIII wieku. 27 lutego 1335 roku Kazimierz III Wielki wydał przywilej lokacyjny dla Kazimierza – miasta położonego pomiędzy istniejącymi wówczas dwoma korytami Wisły, które nosiło odtąd imię króla. Miasto lokowane było na prawie magdeburskim, radę miejską wybierać mieli mieszkańcy, natomiast wójt nominowany był przez króla. Mieszkańcy Kazimierza otrzymali przywilej użytkowania rzek otaczających miasto, w odległości jednej mili od jego granicy, a także prawo organizowania cotygodniowych targów w piątek. Zaledwie kilka lat później, w 1340 r. włączono w granice miasta część dawnej wsi Bawół (w rejonie obecnej ulicy Szerokiej).

Celem powstania Kazimierza miała być ochrona od południa stolicy państwa – Krakowa. Dawny Kazimierz dzielił się na część chrześcijańską i żydowską. Miasto żydowskie obejmowało teren obecnych ulic Miodowej, Starowiślnej, Św. Wawrzyńca, Wąskiej, Józefa i Nowej, były one wydzielone parkanami i kamiennym murem, który istniał do 1800 roku. Natomiast na przecięciu ulic Jakuba i Józefa mieściła się jedna z trzech bram wjazdowych.

Przez wiele lat dzielnica Kazimierz kojarzyła się z ruderami, opuszczonymi domami, itp. Jednak kilkanaście lat temu zaczęła ona powracać do życia. Znacznie przyczyniły się do tego m.in. Festiwal Kultury Żydowskiej, film Stevena Spielberga – Lista Schindlera, a także swego rodzaju moda na sztukę i kulturę żydowską. Obecnie religijna społeczność żydowska Krakowa liczy około 150 osób. Dziś Kazimierz jest sercem nocnego życia Krakowa. To tutaj znajduje się najwięcej pubów, restauracji i kawiarni, gdzie turyści, a także mieszkańcy przesiadują od rana do późnych godzin nocnych. Coraz więcej artystów przeprowadza się na Kazimierz, odnajdując tutaj unikalną atmosferę i niepowtarzalny klimat. I coraz więcej tutaj turystów, dla większości których zobaczenie Kazimierza jest takim samym obowiązkiem jak spacer po Rynku Głównym i wysłuchanie hejnału z wieży mariackiej. Na Placu Nowym latem odbywają się liczne festiwale i imprezy, które służą promowaniu tej pięknej dzielnicy.