Secesja - definicja stylu architektonicznego

Co to jest Secesja?

Przybliżony okres występowania (1880 - 1930)

Secesja to swego rodzaju odpowiedź na historyzm, chęć stworzenia nowatorskiego stylu, nie wzorowanego na minionych epokach. Zakłada się wyższość architekta-artysty nad konstruktorem. Budynek należy projektować kompleksowo, od mebla aż po elewację. Projektant powinien traktować sztukę jako unię wszystkich jej dziedzin. Bardzo charakterystyczne są płynne, faliste linie, nierzadko odnoszące się do form organicznych. Ornamentyka jest bogata i stwarzająca wrażenie ciągłego ruchu, ale nie rzadkie są również detale bardziej zgeometryzowane czy abstrakcyjne. Popularne jest używanie materiałów wcześniej nie spotykanych w architekturze, dla podkreślenia zerwania z historycznymi wzorcami. Budynek to nie tylko architektura, lecz również malarstwo i rzeźba. Powstaje nowe spojrzenie na zagadnienie perspektywy i światłocienia. Szczególnie podkreślane są kierunki wertykalne i strzelistość, wydłużenie formy. Często stosowaną paletą barw są kolory pastelowe.