Architektura Organiczna - definicja stylu architektonicznego

Co to jest Architektura Organiczna?

Przybliżony okres występowania (1930 - 1940)


Cechuje się płynnym i plastycznym kształtowaniem formy, często naśladuje przyrodę i opiera się na tworzeniu architektury w analogii do natury. Można ją rozumieć jako integralność budowli z otaczającym środowiskiem czy upodobnienie architektury do form i mechanizmów działania żywych i nieożywionych elementów przyrody. Wywarła wpływ przede wszystkim na obiekty użyteczności publicznej. W obrębie architektury organicznej wyróżnić możemy kilka nurtów. Nurt bioniczny opiera swoje zasady na nauce z pogranicza biologii i techniki, która bada budowę i działanie organizmów, później przeniesionych na budownictwo. Architektura ekologiczna ma na celu poprawę relacji między budowlą a przyrodą, tak, aby budynek był częścią ekosystemu, na przykład poprzez alternatywne źródła energii czy recykling. Architektura naturalna wykorzystuje naturalne materiały, jak drewno, glina, słoma do budowania i opiera się na projektowaniu zrównoważonym. Architektura antropozoficzna, która ma pomóc człowiekowi na nowo odkryć świat duchowy, nawiązuje do intuicji i uzupełnia krajobraz, jednocześnie korespondując z naturą.

Miasta z projektami w tym stylu