Potsdamer Platz

Potsdamer Platz (pl. Plac Poczdamski) – jeden z największych i najruchliwszych placów w centralnym Berlinie. Nazwa pochodzi od niemieckiego miasta Poczdam. Dwa razy w prawie trzystuletniej historii placu przebiegały przez niego mury graniczne. Plac powstał jako rozstaje dróg przed nieistniejącą już Bramą Poczdamską (Potsdamer Tor) należącą do zbudowanego w latach 1734–1737 berlińskiego muru celnego i akcyzowego. Po likwidacji tego muru stał się wraz z położonym po jego sąsiedniej stronie ośmiokątnym Leipziger Platz rodzajem podwójnego placu. W 1838 przy placu zbudowano dworzec końcowy drugiej w Niemczech i pierwszej w Prusach kolei, w 1902 stację pierwszej linii berlińskiego metra, zaś w 1936 – S-Bahn. W latach 20. oraz 30. był jednym z najruchliwszych placów w całej Europie. Szczyt sławy przypadł na lata 20., kiedy to wraz z Alexanderplatz, centra te stanowiły serce berlińskiego życia nocnego. W 1924 na placu zamontowano pierwszą w Niemczech sygnalizację świetlną.

Jak było w przypadku całego Berlina, tak i wiele budynków wokół Potsdamer Platz zostało kompletnie zniszczone przez ataki bombowe i ostrzały z ciężkiej artylerii w czasie drugiej wojny światowej. Kiedy pod koniec wojny postanowiono podzielić miasto na sektory okupowane przez Aliantów, plac stał się miejscem, gdzie ścierały się granice stref: amerykańska, brytyjska i radziecka. Choć wiele budynków nadawało się do łatwej rekonstrukcji ze względu na niekorzystne w nowych warunkach położenie zdecydowano się na ich wyburzenie. Pusty areał łącznie z okolicznymi ulicami określano teraz jako Potsdamer Platz, choć początkowo nazwa dotyczyła samego skrzyżowania. W czasie zimnej wojny w latach 50., doszło do ograniczenia transportu między sektorami radzieckim ( Berlin Wschodni ) a sektorami zachodnimi (Berlin Zachodni). Ponieważ nie można było już swobodnie podróżować między dwiema częściami miasta, Potsdamer Platz przestał być ważnym i strategicznym miejscem dla Berlińczyków. Wraz z wzniesieniem 13 sierpnia 1961 roku, muru berlińskiego, Potsdamer Platz został podzielony na dwie części. Spowodowało to, zupełne wyludnienie tej części miasta. Po zburzeniu muru berlińskiego w 1989, Roger Waters 21 lipca 1990 roku wystawił gigantyczny darmowy koncert pod tytułem The Wall (pol. "Mur") w celu uczczenia końca podziału na RFN i NRD. Koncert miał miejsce na pustym Potsdamer Platz. Wśród słuchaczy koncertu, znalazło się wiele gwiazd filmowych i muzycznych.

Po 1990 roku, ponownie skupiono uwagę na placu, ponieważ był on atrakcyjnym miejscem, położonym blisko centrum miasta. Senat Berlina zdecydował podzielić teren, na którym znajdował się plac na cztery części. Każda z nich została sprzedana innemu inwestorowi, na których miano zbudować nowoczesne budynki. W tym czasie, Potsdamer Platz stał się największym placem budowy w całej Europie. Pawilon zwany Infobox stanowił pierwszy tymczasowy budynek wzniesiony na terenie wokół placu. Największa z czterech działek została kupiona przez firmę Daimler-Benz, (obecnie nosi ona nazwę Daimler-Chrysler) która wynajęła Renzo Piano, autora planu urbanistycznego placu do zaprojektowania kilku budynków. Pojedyncze budynki były projektowane przez wielu indywidualnych architektów zgodnie z planem zabudowy (m. innymi Richard Rogers, Arata Isozaki ). Obecnie ta cześć wraz z Potsdamer Platz Nr 1 zaprojektowaną przez Hansa Kolhoffa, jest siedzibą biur, mieszkań i sklepów. Drugą co do wielkości działkę kupiła firma Sony, która zbudowała tam swoją nową europejską siedzibę główną. Sony Center zaprojektowane przez Helmuta Jahna, jest imponującą konstrukcją monolityczną o elewacji ze szkła i stali. Obecnie Sony Center jest jednym z przykładów nowoczesnej architektury w Berlinie. Oprócz siedziby firmy, w Sony Center znajduje się kino trójwymiarowe oraz liczne butiki i restauracje. W kompleks Sony Center została wbudowana pozostałość po dawnym Hotelu Esplanade. W tym celu przesunięto o 75 metrów zabytkową Salę Cesarską. Cały projekt jest przez niektórych krytykowany i nie wszyscy podzielają opinie o pożytecznym zaplanowaniu placu. Niemniej jednak, Potsdamer Platz codziennie odwiedza blisko 70 000 gości, co jest dla krytyków wielkim zaskoczeniem i dowodem osiągnięcia sukcesu przez plac. Potsdamer Platz jest obecnie jednym z punktów wycieczkowych oraz centralnym punktem, gdzie Berlińczycy dokonują zakupów. Potsdamer Platz to również główne centrum rozrywkowe Berlina, w trzech kinach które się tam znajdują, jest łącznie około czterdzieści ekranów, na których wyświetlane są filmy, wielki telebim, gdzie transmitowane są najważniejsze imprezy kulturalno-rozrywkowe, akademia filmowa oraz Muzeum Filmu. Centralną część Sony Center stanowi przykryty dachem otwarty plac. Dach ten jest charakterystycznym symbolem obecnego Potsdamer Platz. Oświetlenie dachu Sony Center powstało z projektu paryskiego artysty Yann Kersalé. Jego celem było wyróżnienie tej spektakularnej konstrukcji ze stali, szkła i materiału. Gra świateł rozpoczyna się kolorem białym jako przedłużenie dnia i dalej poprzez cyan do magenty co obrazować ma zachód słońca. Dach zmienia nieprzerwanie barwę w mniej więcej 21 sekundowej sekwencji aż do późnej nocy. Pod powierzchnią placu obok istniejącej stacji kolei miejskiej S-Bahn zbudowano podziemną stację kolejową Potsdamer Platz, otwartą 28 maja 2006 oraz stację metra dla planowanej linii Adenauerplatz–Weißensee.

źródło opisu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Potsdamer_Platz wikipedia

Podobne miejsca przez:

Biuro architektoniczne definicja biura architektonicznego Hilmer & Sattler und Albrecht
Styl definicja stylu Architektura współczesna
Kategoria definicja kategorii plac
Materiał definicja materiału
glass
concrete
steel
other
Cena definicja ceny
Współrzędne geograficzne 52.5094000, 13.3765000
Adres Berlin, Potsdamer Platz
Data konstrucji 1993 - 2000
Data otwarcia 2000
Więcej informacji strona oficjalna

Jak dojechać