Plaça de Catalunya (Plac Kataluni)i

Plaça de Catalunya lub Plaça Catalunya (obie nazwy są oficjalne) jest jednym z najważniejszych miejsc w Barcelonie ze względu na to, że łączą sie tutaj jedne z największych i najczęściej uczęszczanych dzielnic miasta (Barri Gotic, Raval, Ciutat Vella i Eixample), a także krzyzują się tutaj liczne nitki metra, autobusów i pozostałych środków komunikacji miejskiej. Łączą się tutaj najważniejsze ulice Barcelony: Ronda Univesidad, Paseo de Gracia, La Rambla Catalunya, Las Ramblas i Portal del Angel. Łączna powierzchnia placu wynosi 50.000 metrów kwadratowych co sytuuje go na drugim co do wielkości placem w Barcelonie, po Plaza Espanya.

W XIX wieku została zaproponowana przebudowa miasta, która między innymi zakładała zburzenie murów średniowiecznych, które hamowały rozrost miasta. Ale w 1859 roku po raz pierwszy pojawił się projekt budowy Plaza Rovira, który miał stanowić centrum miasta poprzez krzyżowanie się tutaj trzech głównych drog dojazdowych do miasta, w samym centrum murów miejskich. Jednak ze względu na inne plany miasta i interesy burżuazji nie wydano zgody na taki projekt. Ostatecznie w latach 80tych XIX wieku przed Światową Wystawą która odbyła się w 1888roku, zdecydowano się na perwotne zburzenie murów i budowę placu, który miał stanowić centrum rozrywkowe, kulrutalne i gospodarcze miasta. Pierwszy projekt został przyznany Peterowi Falques, który wykonał najtrudniejszą część pracy mianowicie wywłaszczenie i wyrównanie gruntów. Wtedy nadano nazwę Plaza de Catalunya. W 1902 roku rozpoczęto zagospodarowywanie terenu wokół placu. 
Natomiast w 1929 roku, gdy Barcelona ponownie przygotowywała się do Wystawy Światowej, podjęto plan reorganizacji i przebudowania placu, prijekt został stworzony przez Josepa Puig i Cadafalch, ale nie został przyjęty przez Radę Miasta dlatego Francesco Nebot, wpółpracownik Puiga, przerobił projekt, ale niektóre z pomysłów nie mogły być wdrożone w życie przez co zrezygnował on z niego. Ostatecznie projekt został stworzony przez Nicolau Marie Rubio, który był ekspertem w projektowaniu ogrodów. Prace budowlane były kilkakrotnie przerywane szczególnie w trakcie dyktatury primo de Rivery, ale ostatecznie został uroczyście otworzony przez króla Alfonsa XIII w 1927 roku.
W latach liberalizmu, przed dyktaturą Generała Franco, plac był miejscem spotkań i dyskusji na temat znanych osobistości ze świata polityki i kultury. Inteligencja barcelońska najczęściej spotykała się w Cafe Zurych, gdzie brat królowej Belgii był pianistą, Coffee Leon, Maison Doree czy Lluna. Do czasów współczesnych została tylko Cafe Zurych, ale nadal jest to punkt orientacyjny i jedno z ulubionych miejsc Barcelończyków. Do dzisiaj istnieje również la Avenida de la Luz, pierwsze podziemne centrum handlowe otworzone w Europie. Został zamknięty w 1990 roku, ale dzisiaj podziemne galerie należą do perfumerii Sephora, ale większość terenów jest zamknięta dla  zwiedzających.

Na Plaça de Catalunya znajdują się rzęxby awangardowe pochodzące z początku XX wieku, między innymi: "Bogini" Josepa Clara, "Pasterz z Pau" Pabla Gargallo, pomnik francesca Macii oraz zespół rzeźb Josepa Limony. Dodatkowo wnętrza stacji metra pokryte są dekoracją mozaikową. Centra handlowe wokół placu to: El Corte Ingles, El Triangle (do którego należy la Avenida de la Luz) i Sfera.