Park Sołacki
Park Sołacki – jeden z parków publicznych w Poznaniu, w willowej dzielnicy Sołacz. Jego powierzchnia wynosi 14,63 ha. Ma kształt wydłużonej i spłaszczonej przy obu końcach elipsy o szerokości około 250 m. i długości około 1,1 km.
Park urządzono w krajobrazowym stylu angielskim. Sprowadzono i posadzono w nim około 3 tysiące drzew i 12 tysięcy krzewów o znacznym zróżnicowaniu gatunkowym. Spiętrzone wody Bogdanki utworzyły w parku Stawy Sołackie o nieregularnych brzegach, z przewężeniem pośrodku imitującym istnienie dwóch niezależnych zbiorników wodnych (większego i mniejszego). W parku znajduje się szereg mostów i mostków w większości drewnianych oraz wodospad. Przy szeregach alejek spacerowych pokrytych asfaltem (oryginalnie wysypanych żwirem) umiejscowione są stylizowanena początek XX-wiecznych latarnie oraz ławeczki.
Na uwagę zasługuje bogaty i zróżnicowany drzewostan parku. Znajdują się tu egzotyczne gatunki, takie jak daglezja, choina kanadyjska, cypryśnik błotny, klon tatarski, klon srebrzysty które posadzone w większości przy brzegach stawu stanowią razem z nimi główny motyw krajobrazowy parku i tworzą miejsca widokowe.Dość bogate drzewostany parku uzupełniają malownicze skupiska obficie kwitnących krzewów ozdobnych i interesującą roślinność runa. Faunę Parku Sołackiego tworzą niezliczone gatunki ptaków wśród nich z rzadszych gatunków występuje tu m.in. mandarynka (której ojczyzną jest południowo-zachodnia Azja) czy też dzięciołek (Dendrocopos minor).
Park jest nadal bardzo popularnym miejscem na spacery wśród wielu poznaniaków, których przyciągają jego walory krajobrazowe, a także cisza i spokój. W zgiełku miasta miejsce to stanowi prawdziwą zieloną, czystą i cichą enklawę, w której można przyjemnie i skutecznie odpocząć. Park Sołacki jest też uczęszczany przez rowerzystów.
Dodatkowym krajobrazowym elementem łączącym park z centrum miasta Poznania jest zadrzewiona szpalerem kasztanowców al. Wielkopolska.