Kościół Saint Eustache w Paryżu

Kościół Saint-Eustache w Paryżu (św. Eustachego) - gotycki kościół w 1. okręgu paryskim, w tzw. dzielnicy Les Halles. Budowa kościoła (wzniesionego na miejscu średniowiecznej kaplicy św. Agnieszki) rozpoczęła się w 1532 roku, w stylu późnego gotyku, jednak była permanentnie opóźniana trudnościami finansowymi. W drugiej połowie XVI wieku prace przy obiekcie nabrały tempa dzięki wysiłkom wpływowego proboszcza René Benoista, jednak budynek został ukończony dopiero w roku 1640.

Pierwotne plany zakładały, iż kościół będzie największą świątynią w Paryżu, jednak ponownie brak pieniędzy zmusił architektów do rezygnacji z niektórych szczególnie śmiałych elementów projektu (m.in. z wieży). Mała odległość między kościołem a Luwrem sprawiła, że należał do najbardziej prestiżowych świątyń w mieście. Został w nim ochrzczony Ludwik XIV, Richelieu, pani de Pompadour oraz Molier. W kościele odprawiono również uroczystości pogrzebowe królowej Anny Austriaczki, Maksymiliana de Bethune de Sully, ministra z czasów Henryka IV czy też Mirabeau.

W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej kościół został zamieniony na magazyn, a jego wnętrze poważnie uszkodzone. Powrócił do funkcji sakralnych w czasach napoleońskich. Mimo faktu, iż powstawał w ogromnej mierze już w epoce renesansu, kościół utrzymany jest w stylu późnego gotyku, wyłączając typowo renesansową fasadę południowo-zachodnią. Ma 105 metrów długości i ponad 33 metry wysokości. Zgodnie z tradycją zachodnioeuropejską, obiekt opiera się na systemie przypór, posiada również dwie rozety. Fasada zachodnia powstała w XVIII wieku. Kościół 5-nawowy, rozdzielony kolumnami jońskimi i korynckimi. Chlubą kościoła jest obraz Rubensa Uczniowie z Emaus, powstały około 1611 roku.

Ołtarz główny i ołtarze boczne utrzymane są w stylu barokowym. Późne średniowiecze reprezentują z kolei witraże oraz zespoły szesnastowiecznych rzeźb opowiadających historię św. Eustachego. Najważniejszym elementem wyposażenia kościoła są organy zaprojektowane przez Organistę Tytularnego Jeana Guillou i wzniesione w 1989 roku przez prestiżową holenderską firmę Van den Heuvel. Posiadają 101 głosów i 5 manuałów, będąc tym samym trzecim co do wielkości instrumentem we Francji (po Notre-Dame i Saint-Sulpice).