Katedra św. Piotra w Beauvais

Katedra św. Piotra w Beauvais ( fr. Cathédrale Saint-Pierre de Beauvais ) – gotycka katedra pod wezwaniem św. Piotra w Beauvais we Francji. Siedziba arcybiskupa Beauvais. Katedra w Beauvais to jedyny w swoim rodzaju nadal czynny kościół, który jest pierwszorzędnym przykładem architektury późnogotyckiej. Do dnia dzisiejszego należy do najśmielszych dokonań w architekturze gotyku.

Jej sklepienie w południowym ramieniu transeptu ma 48,5 m wysokości i jest najwyższym sklepieniem gotyckim na świecie. W jednej z bocznych kaplic znajduje się zegar astronomiczny z 1866. W 1840 katedra uzyskała status pomnika kultury narodowej Francji. Z powodu niestabilnej konstrukcji, ciągle grożącej zawaleniem, budynek katedry został wpisany na listę World Monuments Watch sporządzoną przez World Monuments Fund 100 Most Endangered Sites 2000 i 2002, prywatną fundację zajmującą się najbardziej zagrożonymi zabytkami na świecie.

Budowie katedry Hanna Malewska poświęciła książkę Kamienie wołać będą (wyd. 1946). Pierwszą świątynią zbudowaną na miejscu obecnej katedry był karoliński kościół z X w., którego nawa główna, tzw, Basse Œuvre, znajduje się w miejscu planowanej nawy głównej obecnej katedry. Kościół ten został uszkodzony przez pożar w 1225. W tym czasie rozpoczęto budowę katedry w Amiens i biskup Beauvais, Milon de Nanteuil, postanowił również w swojej diecezji wybudować katedrę, która miała być najwspanialszą katedrą gotycką we Francji.

Prace rozpoczęto od wznoszenia prezbiterium, ale z powodu skąpych funduszy jakość robót budowlanych była niska i budowla w 1227 zawaliła się. Prace budowlane wznowiono, po czym budowla w 1284 ponownie runęła. Podjęte na nowo prace przebiegały powoli, udało się jednak ukończyć prezbiterium i pierwsze przęsło nawy głównej.