Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu

Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu – budynek teatru (ówcześnie Teatru Miejskiego) oddano uroczyście do użytku 30 września 1904 r. Zastąpił on gmach teatralny stojący niegdyś przy Rynku Staromiejskim. Nowy budynek został zaprojektowany przez znaną wówczas w całej Europie spółkę architektów wiedeńskich – Fellner & Helmer (twórców projektów budynków teatralnych m.in.: w Wiedniu, Augsburgu, Czerniowcach, Cluju, Cieszynie, czy opery w Odessie).

Początkowo widownia mogła pomieścić ok. 900 osób, na przestrzeni stu lat poddano ją jednak wielu korektom (lata 1934, 1956, 2000). W latach 1941 - 1942 uproszczono także fasadę utrzymaną w duchu eklektyzmu z elementami secesji (usunięto m.in. figury orłów wieńczących pylony flankujące ryzalit elewacji głównej, uproszczono detal). W roku 1995 oddano do użytku budynek zaplecza z małą sceną, zrealizowany według projektu toruńskiego architekta Czesława Sobocińskiego.

Przed budynkiem stoją odsłonięte w roku 1909 posągi muz – Melpomene i Terpsychory, autorstwa Ernsta Hertera. W pierwszych latach istnienia na deskach teatru grano jedynie repertuar niemieckojęzyczny. Wśród polskojęzycznej ludności ówczesnego Torunia mawiano nawet, iż „szanujący się Polacy tam nie chadzają”. Pierwszy polski sezon teatralny zainaugurowano w listopadzie roku 1920 przedstawieniem Zemsty Aleksandra Fredry, w obecności premiera Wincentego Witosa. W latach 1945 - 1948 zespołem teatralnym kierował Wilam Horzyca. Obecnie prężnie działająca scena jest kojarzona głównie z Międzynarodowym Festiwalem Teatralnym "Kontakt" odbywającym się od roku 1991. Teatr im. Wilama Horzycy Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, po 1904 Posąg Terpsychory Widownia