Piazza del Popolo

Piazza del Popolo jest to jeden z najsłynniejszych placów w Rzymie, który stał się wizytówką Wiecznego Miasta.

Na plac prowadzi brama Porta Flaminia, którą dawniej osoby podróżujące z Północy wjeżdżały do miasta. Powstała ona w III wieku stanowiąc część murów Aureliańskich. Współczesny jej wygląd odpowiada projektowy Vignoli z 1560 roku. W połowie XVII wieku Bernini dobudował do niej ślimacznice oraz dodał herb Aleksandra VII, przyjaciela i opiekuna byłej królowej Szwecji Krystyny, która przyjeżdżała do Rzymu i właśnie na jej cześć pomnik został przekształcony.

Od Placu Popolo rozpoczynają się starożytne Pola Marsowe oraz Watykan. Znajduje sie tutaj tzw. „trójząb" słynnych rzymskich ulic: Via del Corso, Via Babuino i VIa della Ripetta. Dwa na pozór identycznie wyglądające kościoły, zaprojektowane przez Rainaldiego i Berniniego, wytyczają początek Via del Corso. Po prawej stronie stoi Santa Maria dei Miracoli, a po lewej Santa Maria dei Montesanto. Przyglądając się uważniej świątyniom można zauważyć, ze różnią się one przede wszystkim kopułami. Oba kościoły święcą wizerunki cudownych Madonn.

Na środku placu znajduje się obelisk egipski sprowadzony do Rzymu przez Oktawiana Augusta. Pierwotnie 24-metrowy obelisk stał na Circus Maximus. Na Piazza del Popolo został przeniesiony pod koniec XVI wieku. W 1800 roku przy fundamentach obelisku została dorobiona podstawa z ozdobnymi misami i marmurowymi posągami lwów przez Valadiera. Również on zamknął plac dwoma półkolistymi murkami tworzącymi trybunę na sąsiednim wzgórzu Pincio. W ten sposób zakończył budowę placu.