Pałac w Rogalinie

Pałac w Rogalinie (znany takżę jako Pałac Raczynskich) to monumentalna rezydencja, której budowę rozpoczęto w 1768 r. Już w 1774 r. pałac był zamieszkały. W 1776 r. powstały budynki stajni i powozowni, rok pózniej korzystano z kaplicy w skrzydle południowym. Regularne założenie pałacowo-ogrodowe w Rogalinie realizowało barokowy typ rezydencji entre cour et jardin (pomiędzy dziedzińcem a ogrodem). Pałac składa się z głównego budynku i połączonych z nim ćwierćkolistymi skrzydłami galeriowymi dwóch oficyn bocznych. Przestrzeń zawartego miedzy nimi brukowanego dziedzińca, który pełnił funkcję paradnego podjazdu (cour d`honneur), zamykało ogrodzenie z bogato dekorowaną bramą na osi. Autorstwo projektu rogalińskiej rezydencji przypisuje się nieznanemu twórcy z kręgu saskich architektów, działających w Warszawie lat sześćdziesiątych XVIII w.

Barokowo-klasycystyczny pałac, park i wozownia pochodzą z XVIII wieku. W zespole pałacowym znajduje się kościół pw. św. Marcelina - mauzoleum Raczyńskich. W pobliżu znajduje się także Galeria Sztuki Raczyńskich, w której odbywa się stała wystawa polskich oraz międzynarodowych obrazów takich jak Claude Monet oraz bardzo znany obraz dużej skali - Joanna d'Arc Jana Mateiko. Ostatnim właścicielem pałacu był hrabia Edward Bernard Raczyński, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w 1979 i 1986 roku. Został pochowany w mauzoleum Raczyńskich, które także znajduje się w sąsiedztwie pałacu. W swoim testamencie przekazał pałac, jego kolekcję sztuki i bibliotekę narodowi polskiemu.