Molo w Sopocie

Molo w Sopocie im. Jana Pawła II – najdłuższe molo nad Morzem Bałtyckim. Ma około pół kilometra długości — część spacerowa ma 511,5 m, z czego 458 m wchodzi w głąb Zatoki Gdańskiej. Jest jedną z największych atrakcji miasta.

Pierwszy pomost, mierzący 31,5 metra, zbudowany został w 1827 przez doktora Jerzego Haffnera. Następnie, do końca XIX, molo wydłużone zostało do 150 m, a w 1910 do 315 m. Obecnie istniejące molo zostało zbudowane w 1928 – przebudowano wtedy też Skwer Kuracyjny. Była to największa przebudowa w historii mola – okazją było 25-lecie Sopotu oraz 100-lecie budowy pomostu. W latach 90. XX dobudowano żelbetową głowicę, ochraniającą pomost główny, a na początku XXI w. prowadzono prace konserwacyjne tegoż pomostu.

Obiekt początkowo spełniał funkcję lokalnej przystani, dopiero po pewnym czasie (po rozbudowie uzdrowiska) uzyskał funkcję rekreacyjną. Z mola podziwiać można widok na Grand Hotel, Port Gdański oraz Kępę Redłowską. W 2005 obszar mola został określony jako przystań morska "Molo". W lipcu 2011 firma Hydrobudowa zakończyła budowę mariny przy molo, na końcu pomostu. W latach 1961 - 1963 przed wejściem na molo funkcjonował klub muzyki młodzieżowej Non Stop.

W 1888 uruchomiono pierwszą regularną linię żeglugową, łączącą Sopot z Gdańskiem. W 1922 Towarzystwo Żeglugi Morskiej Gryf otworzyło linię żeglugową na trasie: Gdańsk-Sopot-Gdynia-Puck-Hel obsługiwaną przez małe stateczki "Abdank", "Ajaks", "Gryf", "Jadwiga", "Kaszuba", "Monika" i "Straż". W 1929 PP Żegluga Polska pływała do Gdyni i na Hel statkami "Gdańsk", "Gdynia", "Hanka", "Jadwiga" i "Wanda". Molo pełniło też, zwłaszcza w okresie międzywojennym, funkcję przystani dla dużych statków pasażerskich. W rzeczywistości statki cumowały w pewnym oddaleniu od mola, do którego pasażerowie byli przewożeni łodziami. M.in. można było odnotować zawinięcia jednostek następujących armatorów: Dla porównania można odnotować, iż jednostka największa z nich "Columbus" ( 32.364 t) była około dwa razy większa od naszych flagowych jednostek - "Batorego" (14.287) i "Stefana Batorego" (15.024) które regularnie zawijały do pobliskiej Gdyni.

W okresie 1920-1939 Sopot obsługiwał serwis żeglugowy Prus Wschodnich - Seedienst Ostpreußen, np. w sezonie letnim 1939 komunikując drogą morską Sopot z Kilonią, Travemünde, Świnoujściem, Pilawą ( Bałtijskiem ), Memelem ( Kłajpedą ), Rygą i Helsinkami. Rejsy obsługiwały jednostki następujących armatorów: Norddeutscher Lloyd z Bremy, Hapag z Hamburga oraz Braeunlich ze Szczecina. Z chwilą wkroczenia Niemców do Polski, serwis zlikwidowano. Mało znany jest podobny epizod z grudnia 1970, kiedy przy sopockim molu wyokrętowano przybyłych z Montrealu pasażerów transatlantyka "Stefan Batory". Od 1946 żeglugę przybrzeżną realizuje Żegluga Gdańska. Do 1927 w pobliżu lądowały również hydroplany, utrzymujące komunikację z Niemcami. Budynek odpraw celnych znajdował się nieopodal Łazienek Południowych.