Grand Hotel w Sopocie

Grand Hotel – pięciogwiazdkowy hotel w Sopocie, obecna nazwa "Sofitel Grand Sopot". Zbudowany został w stylu secesyjnym lub neobarokowym w latach 1924-1927 kosztem około 20 mln guldenów gdańskich, z przeznaczeniem głównie dla gości pobliskiego kasyna gry ( Spielklub Zoppot), stąd i nawiązująca do niego ówczesna nazwa obiektu - Kasino-Hotel. Gdy w kwietniu 1922 w " Zoppoter Zeitung " ogłoszono konkurs na projekt Kasino-Hotel, " Gazeta Gdańska " pisała: " Projektowany hotel winien być wystawiony w takiej formie, by przedstawiał coś w rodzaju tryptyku. Lewe jego skrzydło mieściłoby cele ze ścianami wybitymi filcem dla goszczenia wariatów, prawe skrzydło kryminał. Zamiast gazonu przed frontem hotelu należy od razu założyć cmentarz dla samobójców. Na froncie hotelu umieścić powinno się motto Dantego »Lasciate ogni speranza« (Porzućcie wszelką nadzieję) ". Ufundowano pierwszą nagrodę w wysokości 80 tys. reichsmarek.

Ostatecznie projekt dwóch profesorów architektury Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku, Richarda Kohnke i Otto Kloeppela był powieleniem wybudowanego w 1911 Grand Hotelu w Szczawnie-Zdroju, przemianowanego kilka lat później na "Dwór Śląski" (Schlesischer Hof), aktualnie szpitala-sanatorium "Dom Zdrojowy". Był to najdroższy, najbardziej luksusowy i wytworny hotel w Sopocie, jak i w całym Wolnym Mieście Gdańsku, m.in. wyposażony alternatywnie w wodociąg wody morskiej. Dla gości przygrywał amerykański jazz band, zaś o podniebienia dbali m.in. słynni cukiernicy z Karlovych Varów.

Cena wynajęcia pokoju w 1938 wynosiła 26,55 guldena, to jest równowartość tej samej kwoty w ówczesnych zł. W 1933 stał się tłem głośnego skandalu finansowego związanego z jego powstaniem - jego główna postać - dr Erich Laue, były długoletni burmistrz, a następnie nadburmistrz Sopotu (1919-1930), podobno przegrał swój majątek w miejscowym kasynie, a po aresztowaniu odebrał sobie życie w więzieniu. Podobnymi zarzutami objęto także prof. Richarda Kohnke oraz radcę budowlanego Sopotu, również prof. Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej Doenicka.

W okresie od jesieni 1944-1945 pełnił rolę wojskowego szpitala ewakuacyjnego. W 1947 hotel był siedzibą konsulatu Holandii (pok. 110). W tymże samym roku w hotelu pracował w charakterze portiera znany później radiowy komentator sportowy Bohdan Tomaszewski. M.in. relacjonował: " Z Warszawy, Krakowa ściągały tu niedobitki inteligencji i arystokracji, bo to był kawałek przedwojennego świata. Dziwny czas. Na kresach resztki patriotów straceńców jeszcze rozpaczliwie się biją i giną, a tu resztka elity rozpaczliwie próbuje nawiązać kontakt z przeszłością ".

Gościło w nim setki znakomitych postaci: mężów stanu (monarchów, prezydentów, premierów, polityków) oraz gwiazd estrady i filmu. Wielokrotnie sam "zagrał" w wielu filmach. W latach 60. hotel pełnił zimowej siedziby kultowego klubu " Non Stop ". Od 1961 retransmitowano z Grand Hotelu lokalną radiową audycję muzyczną "Podwieczorek na fali 230", wzorowaną na " Podwieczorku przy mikrofonie ". W 1965 oficjalnie zadebiutował w nim zespół " Czerwone Gitary ". W 1970 w Sali Turystycznej hotelu uruchomiono pierwszą w Polsce dyskotekę – " Musicoramę ", prowadzoną przez Franciszka Walickiego, Marka Gaszyńskiego i Witolda Pogranicznego. Od 1965 przez wiele lat pełnił rolę zaplecza hotelowo-restauracyjnego dla Międzynarodowego Festiwalu Piosenki.

W nocy 13 grudnia 1981 był terenem operacji pod kryptonimem "Mewa" Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej pod dowództwem płk Sylwestra Paszkiewicza, w ramach której w hotelu zatrzymano dużą grupę działaczy (według różnych źródeł - 37 lub 52 osób) NSZZ "Solidarność", m.in. Krzysztofa Czabańskiego, Lecha Dymarskiego, Jacka Kuronia, Tadeusza Mazowieckiego, Karola Modzelewskiego, Jana Rulewskiego, Jana Strzeleckiego i Krzysztofa Wyszkowskiego. Zatrzymania uniknęli, nie wracając do hotelu m.in. Zbigniew Bujak i Władysław Frasyniuk.

W 1990 w hotelu uruchomiono kasyno, trzecie w Polsce po Warszawie i Krakowie. W 2006 przeprowadzono w hotelu modernizację i tym samym sklasyfikowano go wśród obiektów o najwyższym standardzie w kraju (*****Palace), dysponujących m.in. biblioteką. Obecnie hotel występuje pod marką Sofitel, sieci należącej do francuskiej grupy hotelarskiej Accor. Jest to najbardziej prestiżowy hotel w całym Trójmieście, najpopularniejszy obok mola i Opery Leśnej, obiekt w mieście, swoista jego "ikona".